Deze zaterdag hadden we een mooie opkomst van 19 Pedaleurs. Dré had het plan om maar weer eens naar de Wildertse Duintjes te gaan zoeken. Het zou wel een ritje over de weg worden,zei t'ie.

Niet iedereen had daar zin in wat tot gevolg had dat het vertrek van de verschillende groepen een beetje chaotisch verliep. Groep één vertrok met 4 man. Groep twee (wij) waren met tien man onderweg. Bleef een gemêleerd gezelschap over voor groep drie. Alles is toch goed gekomen. Snelle jongens met z'n zessen op pad. En Peter, Ton en Irene met z'n drietjes.

Dré vertrok onverstoorbaar in een mooi tempo over de Balsedreef richting Zoomvliet. Op de Westelaarsestraat kwam Marcel op kop en zette zo Dré uit de wind. Tempo werd al een beetje opgevoerd. Het zandpad richting Tolberg had een metamorfose ondergaan. Grote buizen en graafmachines lieten zien dat hier hard gewerkt wordt. Met de links/rechts instructies van Dré koerste Marcel in gestaag tempo langs de Watermolenbeek. Met m'n laatste adem wilde ik vragen of het ietsje minder mocht, toen ik in de verte het cross-bos(je) van Nispen zag liggen. Niks zeggen dus en effen doorbijten. Het heeft me mooi een (Strava) PR opgeleverd! Waarvoor dank, Marcel.

Het circuit in Nispen werd abrupt onderbroken door nog meer grondwerkzaamheden. Via Nispen- centrum en de smalle buitenwegen kwamen we aan in Essen bij de Quarantaine Stallen. Een klein stukje over het cyclocross parcours (was te nat). Op de kasseien van de Velodreef konden sommige onder ons zich weer niet inhouden. Het leek wel of iedereen op kop wilde rijden! Na een keertje linksaf een bospad op en nog een keer links, hadden we ze gevonden: de Wildertse Duintjes... tijd voor een reepje.

Na een rondje door het eerder genoemde gebied, loodste de GPS van Dré ons weer richting 't Appeltje. Daar zaten we maar 11 km vandaan (als je er in een rechte lijn naar toe zou kunnen!). 

De kerktoren van Essen-Hoek kwam al in beeld. Ondertussen had Arn zich op kop genesteld. Viel het eerste stuk met Marcel al niet mee... Arn deed er nog een schepje bovenop (weer een Strava PR!).

Bij Trapke Op doken we het bos weer in en via vertrouwde bospaden reden we het laatste stuk naar 't Appeltje. Het is hier toch nog gelukt om de groep in tweeën te laten breken. Een aantal rijders dachten een gemakkelijkere route gevonden te hebben om een lastig klimmetje niet te hoeven nemen... helaas kwamen ze aan de verkeerde kant van de greppel terecht. Bij 't Appeltje kwamen we toch allemaal weer samen. Peter en kornuiten zaten er al. Later kwam ook de snelle groep binnen.

Alles weer afgerond onder het genot van een bakje koffie. Op tijd naar huis... de middag rustig doorbrengen, want 's avonds moeten we er weer tegen aan.

Agge mar leut et & tot volgende week,

Silvia