Na een aantal weken afwezigheid, door een val tijdens de tweedaagse waarbij ik mijn ribben had gekneusd en het feit dat we weer een kleindochter bij hebben gekregen, sta ik nu weer te popelen om lekker in de bossen te gaan rijden. Ik werd natuurlijk gelijk aangesproken door René, die gezien mijn voorgaande afwezigheid, het nu wel tijd vond, dat ik weer een verslagje zou schrijven….dus..

Het weer is een beetje heiig maar de temperatuur is prima. Gezien de grote opkomst, en het feit dat er ook weer een aantal snelle jongen bij zitten, wordt besloten op 2 groepen te maken. Een hele snelle met Kees Schr, Kees Sim, Frans, Marcel en Gilbert (na wat aandringen) en een snelle met Jan, Peter W, Silvia, Miranda, Andre, Joop, Rianne, Rene van O, Rene van de V en ik (Cees H).

Ik ben wijselijk bij de snelle groep aangesloten.

Peter had het idee om, naar ’t Laag te rijden richting Halteren naar de Dassenplas. Hij had een wandelroute met knooppunten op papier, die we ook konden fietsen. We vonden het allemaal wel een leuk idee. Dus gelijk op pad. Peter voorop als gids.

Tot onze verbazing gingen we niet richting Altere, maar de bossen van Klavervelden in. Peter wilde met een grote boog zijn doel bereiken. Dus fietsen we richting Mattenburg, om daarna via Hildernisse richting de plaat te rijden. Via het zandpad langs het spoor om daarna over weilanden en de vlonders verder richting de plaat te fietsen. (Moet nog wel melden dat Rianne zich 2 keer heeft opgeofferd om het hekje open te houden!)

Nog wel even de berg bij de plaat op gefietst (om ook de klimmers tevreden te stellen, aldus Peter).

Daarna langs het water en gehobbeld, wat nu redelijk te doen was, omdat het niet te drassig was. We kwamen uiteindelijk bij het Binnenschelde uit. Die moesten we ook wel even half rond fietsen. Daarna het bruggetje over de Markiezaatweg langs de Kiek in de Pot. En via de nieuwe wijk, richting de Kaai en via het industrieterrein Theodorus weer richting Spinolaberg en dan weer richting Halterseweg.

Na een stukje Halsteren zijn we weer de bossen ingereden van het waterleidingbedrijf. Daarna kwamen we weer bij Fort Roovere uit. Eindelijk dus in de buurt van ons doel. Maar bij de korte steile afdeling bij fort Roovere bij de Schansbaan, bleef Jan met zijn trapper achter een wortelstronk hangen en kwam plat op zijn buik te val, met zijn fiets op zijn rug. We schrokken allemaal, omdat Jan zeker een halve minuut roerloos op zijn buik bleef liggen. Gelukkig kwam er na een minuutje tot onze opluchting weer geluid uit. En toen hij lachend verklaarde dat hij die stronk niet had gezien omdat hij zijn blik had gefocussed op zijn (vrouwelijke) voorrijder, wisten we dat hij weer de oude Jan was.

Inmiddels was het al zo laat geworden dat we maar besloten om terug naar het Appeltje te rijden. Dre nu weer voorop en via Vrederust richting Heide. En via het gloednieuwe fietspad langs de Kragge, waren we weer zo bij het appeltje. Daar hebben we onder het genot van een bakje koffie, weer oude verhalen opgehaald van onze diensttijd. Ondanks de valpartij, die gelukkige goed is afgelopen, was weer een leuke rit. Helaas hebben we de Dassenplas niet gehaald, maar dat is dan weer voor de volgende keer. Misschien dan wel met een kortere omweg.

Cees H